ثواب کمک به اطعام نیازمندان

اطعام نیازمندان

یکی از پربرکت‌ترین و زیبا‌ترین اعمال نیکی که هر مسلمان و غیر مسلمانی می‌تواند در طول عمر خود انجام دهد، اطعام نیازمندان است. اطعام یا تهیه غذا برای افرادی که بضاعت مالی کافی برای تهیه غذا ندارند، در همه جوامع و ادیان، چه الهی و چه غیر الهی، کار بسیار پسندیده‌ای بوده و همه افراد این کار خیر را تحسین می‌کنند.
شاید برخی از افراد جوان‌تر جامعه تصورشان این باشد که تهیه غذا و دادن آن به نیازمندان، آن چنان هم کار بزرگ و مهمی نمی‌باشد. و دلیل این طرز تفکر هم این است که شکر خدا برای اکثر ما، خوردن غذای گرم در هر روز یک مسئله بسیار عادی و ساده باشد. اما متاسفانه در جامعه ما افرادی زندگی می‌کنند که حتی برای همین مسئله به ظاهر ساده هم دچار مشکلات شدیدی هستند. عزیزانی هستند که به دلیل مشکلات اقتصادی دیگر توان خرید گوشت و مرغ را نداشته و تمام چشم امیدشان به کمک و یاری خدا و بندگان مهربانش می‌باشد.

برکات و فضیلت‌های اطعام نیازمندان در اسلام

در اسلام که دین رحمت و نیکی است نیز به این موضوع بسیار پرداخته شده است. خداوند متعال، اهمیت این موضوع را توسط آیه‌های خود در قرآن کریم فرموده است و سپس پیامبر، ائمه و اهل بیت گرامی ایشان، حدیث‌های فراوانی در ستایش اطعام نیازمندان و خیر و برکت و پاداش‌های بیشمار این کار نقل کرده‌اند.
در ادامه به برخی از این موارد اشاره خواهیم کرد:
خداوند باری تعالی در آیات 7 تا 9 سوره انسان فرموده است:
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً «7» وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‌ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً «8» إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً «9»
یعنی آن‌ها به نذر وفا مى‌كنند و از روزى كه شری فراگير دارد، مى‌ترسند. و غذاى خود را با آن كه دوستش دارند، به بينوا و يتيم و اسير مى‌دهند. (و سپس مى‌گويند:) ما براى رضاى خدا به شما غذا مى‌دهيم و از شما پاداش و تشكرى نمى‌خواهيم.

خوب است بدانید که شان نزول این آیه مربوط به زمانی است که امیرالمومنین(علیه السلام) به همراه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) و فرزندان خود یعنی امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) جهت شفای بیماری که امام حسن و حسین (علیه السلام) به آن دچار شده بودند، نذر کردند سه روز متوالی روزه بگیرند. در طی این سه روز هنگام افطار نیازمندی به خانه آن‌ها آمده و طلب غذا می‌کرده است. آن‌ها نیز با اینکه خود روزه گرفته بودند و بسیار گرسنه بودند، غذای خود را به نیازمندان داده و روزه خود را فقط با آب افطار می‌کردند. پس از روز سوم این آیات در جهت تکریم ایشان بر حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شده است.
در کتاب محاسن، جلد 2، صفحه 145، حدیث 1381 آمده است که امام صادق(ع) فرموده‌اند: مَنْ اَطْعَمَ مُسلِما حَتّى يُشْبِعَهُ، لَمْ يَدْرِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللّه ِ ما لَهُ مِنَ الاَجْرِ فِى الآْخِرَةِ لا مَلَـكٌ مُقَرَّبٌ وَ لا نَبىٌّ مُرْسَلٌ اِلاَّ اللّه ُ رَبُّ العالَمينَ.
یعنی هر كس به مسلمانى غذا دهد تا او سير شود، از پاداشی که در آخرت برای او در نظر گرفته می‌شود، جز خداوند پروردگار جهانيان هيچ كس ديگرى، حتى فرشته مقرب و پيامبر مرسل، خبر ندارد.
در کتاب غرر الحكم، حدیث 9634، نیز آمده است که امام على(علیه السلام) فرموده‌اند ما اَكَلْتَهُ راحَ، وَ ما اَطْعَمْتَهُ فاحَ.
یعنی آنچه که خورده اى، از دست رفته است و آنچه به ديگران خورانده اى، منتشر شده است. [به عبارت دیگر، به عنوان توشه‌ای براى آخرتت مى ماند.]